yunus emre siiri.
ey bana iyi deyen adımı sufi koyan
acep sufi mi olur hırka ile taç giyen
başıma taç urundum halka sufi göründüm
dışıma hırka giydim içim bir kuru kova
bu dilim zikir söyler gönlüm fesat fikreyler
git böyle mi zikreyler hakk’i aşk ile seven
gözüm yolun gözetmez kulak işidir tutmaz
dilim yerinde yatmaz da’viler kılar yalan
yunus gumansız bilir yalancı yolda kalır
bir gün maksadın bulur gerçeklik ile gelen
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?