can yucel’in edebiyat kitaplarinda yer alan ender siirlerinden.babasi hasan ali yucel’e yazmistir.
ben hayatta en cok babami sevdim
ben hayatta en cok babami sevdim
karacalilar gibi yerden bitme bir cocuk
carpik bacaklariyla -ha dustu ha dusecek
nasil kosarsa ardindan bir devin
o capkin babami ben oyle sevdim
bilmezdi ki oturdugumuz semti
geldi mi de gidici - hep, hep acele isi
cagin en guzel gozlu maarif mufettisi
atlastan bakardim nereye gitti
oyle oyle ezber ettim gurbeti
sevincten ucardim hasta oldum mu,
kirki gecerse ates, cagirirlar istanbul’a
bi helallasmak ister elbet , dig’mi ogluyla!
tifoyken basardim bu ask oy’nunu,
ohh dedim, gogsune gomdum burnumu,
en son teftisine cikana degin
kostururken ardindan o ucmaktaki devin,
daha baska tur asklar, genis sevdalar icin
acildi nefesim, fikrim, canevim
hayatta ben en cok babami sevdim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?