ben

azade
ben

ben, kimsesiz seyyahı, mechuller caddesinin;
ben, yankısından kaçan çoçuk, kendi sesinin.

ben, sırtında taşıyan işlenmedik günahı;
allah’ın körebesi, cinlerin padişahı.

ben, usanmaz bekçisi, yolcu inmez hanların;
ben, tükenmez ormanı, ısınmaz külhanların.

ben kutup yelkenlisi, buz tutmuş kayalarda;
öksüzün altın bahtı, yıldızdan mahyalarda.

ben başı ağır gelmiş, boşlukta düşen fikir;
benliğin dolabında, kör ve çilekeş beygir.

ben, allah diyenlerin boyunlarında vebal;
ben bugünküne mazi, yarınkine istikbal.

ben, ben, ben; haritada deniz görmüş, boğulmuş;
dokuz köyün sahibi, dokuz köyden kovulmuş.

hep ben, ayna ve hayal; hep ben, pervane ve mum;
ölü ve münker-nekir; baş dönmesi uçurum...

1939

necip fazıl kısakürek
(bkz: necip fazıl kısakürek)
bu başlıktaki tüm girileri gör

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol