beauty disaster

özledim seni...
ayrılık yüreğimi uyu$turuyor karıncalandırıyor nicedir..
beynimi uyuşturuyor özlemin...
çok sık birlikte olmasak bile..
benimle olduğunu bilmenin..
bunca zamandır içimi ısıttığını..
yeni yeni anlıyorum..
yokluğun,
hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp..
mütemadiyen bir bo$luğa..
sabahları seni ok$ayarak ba$lamaları..
ak$amları her i$i bir kenara koyup..
seninle ba$ ba$a konu$maları özlüyorum;
oyna$malarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli ha$arılığını,
çocuksu küskünlüğünü...
nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle kendini
ellerimin okşayı$ına bırakırken
gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu görmek
ve sana bunları söylemeden
’’git artık’’ demek..
’’beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
kavuşacaksın mutluluğa’’..
demek sana nede zor..
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karsıla$tığımızda..
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....