bayramlar bayram ola 1

güneş yükselmeden kuşluk yerine
bir adam camiden döndü evine
oturdu sessizce yer minderine

kızı ’ bayram’ dedi, yalınayaklı
adam ’ bayram’ dedi tam ağlamaklı

eli öpüldükçe içi burkuldu
konuşmak istedi dili tutuldu
güç bela ağzından bir ’ of’ kurtuldu

oğlu ’ bayram dedi sırtı yamalı
adam ’ he ya’ dedi gözü kapalı

düşündü kış yakın, evde odun yok
tenekede yağ yok, çuvalda un yok
yok yoka karışmış: tuz yok, sabun yok

avrat ’ bayram’ dedi eğdi başını
adam ’ evet’ dedi, sıktı dişini

çalışsa ne iş var, ne cepte para
dağ oldu içinde büyüyen yara
dikti gözlerini karşı duvara

takvim ’ bayram’ dedi, silindi yazı
adam ’ öyle’ dedi, bağrında sızı

döndürse yönünü herhangi dosta
yaralı, gariban, dul, yetim, hasta
aylar, yıllar, günler erirken yasta;

yer - gök ’ bayram’ dedi ağzını açtı;
adam ’ bayram’ dedi evinden kaçtı.



abdurrahim karakoç

bedirhan gökçe nin de yorumladığı şiir.

(bkz: suları islatamadım)