ölmesinden korkulan insanlar

bilgiç kişilerin idollerinden oluşması beklenen, yeni bir ankete sebep olan ukde.

(bkz: uğur yücel)
(bkz: yaşar kemal)
(bkz: kıraç)

(bkz: anne)
(bkz: sevgili)

ben

(bkz: ahmet necdet sezer)
(bkz: yaşar büyükanıt)

(bkz: abdullah öcalan)

(bkz: polat alemdar)

(bkz: kurtlar vadısı ırak)

tüm anketörler.

(bkz: ajdar)
(bkz: başlığı götünden anlamak)

(bkz: anne)
(bkz: baba)
(bkz: abla)
(bkz: abi)
(bkz: kardeş)

(bkz: allah gecinden versin)
(bkz: allah uzun ömürler versin)

(bkz: her nefis bir gun olumu tadacaktir)

(bkz: sezen aksu)

(bkz: anketimi girdim bekliyorum)

(bkz: anket anketoğlu)

böyle bir korku ortaya çıktığına göre haklarında gerekli motivasyonu sağlanmış,hangi kanalla ilgili olduğu, sonuca değiştirilemez bir etki bırakmayacak hareketlendirme ya da aynı tarafla karşı hedefe yön verme kurulmuşluğu bu kişinin bu irade ve amaç birlikteliğinin bütün içeriğinden gerçek zamanlı olarak haberlendirilmediği takdirde bu insanın korkuyu belki de hak etmesi gelecek muhtemel başarıları için gerekliyse ona bu fırsatı zorunluluğa dönüştürme şansı verilmemiş olacak eğer bu son hareket de bilinçliyse öznenin tanıma haklı uygunluğu konusunda şüpheye düşülmesi yine bu insanın fark etme yeteneğinin varlığını hatırlamasını sağlayabilecek az muhtevaya sahip ve bu özelliği sayesinde ender olan insan kategorisidir.

her canlının ölümü rahatsız eder hayattaki canlıyı. ama insanlar olarak biz ölümlerde bile bencilce davranırız. bir yakınımız öldüğünde ’’ben ne yapacağım şimdi’’ deriz ya içimizden yada dışımızdan hıçkırıklar arasında. burada önemli olan ’’o’’ndan sonra bizim ne yapacağımızdır. ’’o’’ na ne olduğu bizi ilgilendirmez, inanışına göre vaad edilen yerlerden birine mi gitmiştir, böceklermi yemiştir kalanları umursamayız.

kalan gidenden daha fazla önem arz eder.

meselenin esasında size bir yararı dokunan, ideolojinizle ya da fikirlerinizle bağdaşan, sevdiğiniz, birşeyler beklediğiniz insanlardır bunlar.

ölmesi ihtimalinin tıbbi açıdan beklenilir bir durum olduğu belirtilen insanların ölmesinden korkulur.
hem de her an birimizin ölebileceği ihtimalini yok sayarcasına ,
sanki hayat sadece onun için son bulabilecekmiş gibi.

zor bir durumdur.
hatta bence ayrılık ölümden beter değildir.
ha, bir de ölümden korkmak da onu düşünmek de ayıp değildir.
evet bu kadar.

(bkz: sipsi)