insanın kendi evi

insanın çoğu kez manevi anlamlar yüklediği yerdir. tatile 5 yıldızlı otele gitse de, onun kadar rahat edemediği ve genelde ayrı kalındıktan sonra değeri anlaşılan yerdir. çatısı altında mutlu günler geçirilmiş olmasından, içinin büyüklüğü, ferahlığı, güneş görmesinden ziyade, içinde en az bir yıl kalınması yeterlidir aranması için.

başka bir yerde hiç bir şey düşünmeden şöyle gerilerek rahat rahat uzanamazsın, ihtiyacın olan şeyi koyduğun yerde bulma rahatlığını bulamazsın, kapıyı kilitleyip içerde her ne istiyorsan yapamazsın. canlı bir organizma gibi özlenir bazen bu taş yığınları.

bir numarali psikolojik etmendir.

kendimden ornek vermem gerekirse, en yakin akrabamin ve hatta sevgilimin evinde dahi yemek yiyemem, yattim mi uyuyamam, tuvalete zinhar gidemem, dolayisi ile bir ba$ka ev ko$k yahut $ato olsa bile duvarlari batar bana, halilari kan dola$imimi yava$latir, icerisinde yukselen sesler vampir tislamasi $eklinde gelir kulagima(oha), ozetle her bir yani feci batar canimi yakar.

kendi evinde donla dola$, atletle dola$, burnunu kari$tir, kicini ka$i kime ne? bir ba$kasinin evinde bunlari yapamadiktan sonra o ev evlikten cikar arkada$im, bu derece nettir bu konu.

bir de alakali olarak $oyle bir $ey var;

(bkz: kendi evinde yabancı gibi hissetmek)