şevki yok

recaizade mahmut ekrem’in enfes şiiri.

gül hazin sümbül perişan bağzarın şevki yok
derdnâk olmuş hezâr-ı nağmekârın şevki yok
başka bir haletle çağlar cûybârın şevki yok
ah eder inler nesim-i bi-karârın şevki yok
geldi amma neyleyim sensiz baharın şevki yok.

farkı yoktur giryeden rûy-i çemende jâlenin
hûn-ı hasretle dolar câm-ı sâfâsı lâlenin,
meh bile zucretle ağlar aguşunda hâlenin
gönlüme te’siri olmaz ateş-i seyyalenin
geldi amma neyleyim sensiz baharın şevki yok.

rûha verdikçe peyam-ı hasretin her bir sehâb
câna geldikçe temâşa-yı ufukdan piç ü tâb
ihtizâz eyler çemen ızhar eder bin ızdırab
hem tabiat münfail hecrinle hem gönlüm harâb
geldi amma neyleyeyim sensiz baharın şevki yok.


meali:
1. gül hazinli, sümbül perişan, gül bahçesinin şevki yok. nağme söyleyen bülbül dertli olmuş, şevki yok, başka bir hâlde çağlar ırmak, şevki yok. bahar geldi ama ne yapayım, sensiz baharın tadı yok...

2. çimenin üstündeki çiğ tanelerinin yüzdeki gözyaşından farkı yoktur. lâlenin sefa kadehi hasret kanıyla dolar. ay bile gayretle hâlenin kucağında ağlar. gönlüme tesiri olmaz akan ateşin. bahar geldi ama ne yapayım, sensiz baharın tadı yok...

3. hasretinin haberi ruhuma her bir bulut verişinde, cana geldikçe ufuktan sıkıntı, çimen titrer ve ızhâr eder bin ıstırap. hem tabiat üzgün hicrinle, hem gönlüm harap. bahar geldi ama ne yapayım, sensiz baharın tadı yok...