juan ramon jimenez

güçsüz kaldığı bir anını $u $iiriyle dillendiren ispanyol $air.

gecede yürüyen
ben miyim yoksa dilenci mi
gizli gizli gezinen bahçemde
ak$amın karanlığında ?

etrafıma bakındım ve anladım ki her$ey
eskisi gibi ya da değil eskiden olduğu gibi...
pencerem açık mıydı?
çoktan uykuya dalmamış mıydım?

bahçe solgun ye$il değil miydi?
gökyüzü açık ve mavi
ve orada bulutlar var
ve hava rüzgarlı
ve bahçe karanlık ve sıkıntılı.
saçlarım siyahtı sanırım,
gri giyinmiştim...

ve $imdi saçım gri
ve siyah giyinmi$im...
bu benim yürüyü$üm mü?
bu ses,içimde $imdi çınlayan,
eski sesimin ritminde mi?
kendim miyim yoksa dilenci mi
gizli gizli gezinen bahçemde
ak$amın karanlığında?

etrafa bakındım...
bulutlar var ve hava rüzgarlı
bahçe,karanlık ve sıkıntılı.

gelirim ve giderim...gerçek değil mi
çoktan uykuya dalmı$ olduğum?
saçım gri ve her$ey
eskisi gibi ya da değil eskiden olduğu gibi.

(24 aralık 1881-29 mayıs 1958) ispanyol şair.

başlıca yapıtları arasında "yeni evlenmiş şairin güncesi", "menekşe’nin ruhları", "sonsuzluklar" ve "birlik" sayılır. 1956’da edebiyat dalında nobel ödülüne layık görüldü.