beyin timur ları

özge dirik $iiri..

—gece kaybetmeye ne kadar meraklı—
çok bilmi$ ıslığını çalıyor yine rüzgâr.
yangının içine giriyoruz,
önce çocuksuz ve kadınsızlar
önce hep beraber.

ağacı vursan, tüm orman
aysan’ı vursan tüm sivas yanıyor.
bir $airin “a$kolsun” ölümü
en güzel $iiri kalıyor.

—gece kaybetmeye oynuyor—
birbirine dü$man iki bulut
mayınlıyor
dize getirdiğim kentin
sarıl-sıklam sevdalılarını.

sıtkı anlatıyor,
yarısı fondip bir (kendine) yetmi$liğin garip sırlarını.
iyi ki diyorum a$ka
rakı gibi bir afyonun var beyin timur’larıma.

içine direniyor altmı$sekiz
en fazla darbeyi sırtından yiyor
zıpkınlanmı$ bir balinanın ölüm acısı içinde
ırksal intihar tohumlarını çimliyor.

gece,
denize varan nehrin anlamsız debisinde
kan kusturuyor tatlı su adamlarına
iyi ki diyorum hayata
ölüm gibi bir çare var ısrarına.

küçükken müzik defterime sığdırdığım
dört mısralı $iirler
$arkı oluversin diye bekliyorum uzundur
ne onlar şarkı oluyor
ne sol, anahtar…