aşkın gözyaşları

internette "bir solukta okunup bitirilmesi gereken kitap" minvalinde bazı yorumlar okumuş olaraktan diyorum ki; değil bir solukta okuyup bitirmek, bin solukta tek bir harfin mâna denizinde yüzülmesi gereken kitaptır nezdimde..

hem aralarda hele bir otur soluklan yegenim. bi’ nefes çek. oksijenin varlığına şükret. kalk, yemek ye. sonra şems’in, nefsini terbiye için annesinin sıcak tandır ekmeğine, yağlamalarına, haşlanmış et ve tatlılarına yüz çevirdiğini, yediği zaman ise olduğu gibi çıkardığını hatırla. hatırla ki, bir ânlık müteredditliğinle önünde duran yiyeceklere bakıp, sonra tüm fütursuzluğunla "amaaaaan! o şems, ben x. fark burda" diyip aban, abanabildiğin kadar...

o bir anlık tedirginliğin bile; kitabın, üzerinde bıraktığı etkinin, tetiklenmesi değil midir? hâl böyle olunca, kitabın saniyedeki etkileyiş hızının hesabını yapmaya lüzum yoktur sanırım. keşke, önsözünde elif şafak’a giydirmeseymiş ama pek sevgili yazarımız sinan yağmur;

"ben ki kuralları yıkmaya gelmiş şems, ben ki dünya nimetlerini elinin tersiyle itmiş şems, nasıl olur da 40 kural yaftasını yakıştırırlar bana. neden kendi entrikalarının ortasına yerleştirirler beni?"

kitap, 95. sayfadan itibaren başlıyor benim için. ’celaleddin’den mevlanalığa doğru’ kısmıyla âdeta içine çekiyor. konya’nın havasını soluyorsunuz o vakit. şems’in gönüllü müridi oluyorsunuz, üstüne basa basa söylenen, mürit istemediğini bilmenize rağmen hem de.


böyle bi’ tuhaf oluyorsunuz sonra...

ger ben ben isem nesin sen ey yar?
ver sen sen isen neyim ben-i zar.. / fuzûlî

beytini anımsayıp, burada da bahsi geçmekte olan, aşkınızın, ruhdaşınızın, dostunuzun varlığından şüphe edip; varsa beni bulur mu, yoksa bu beyit neden var, varsa nerede ve ne zaman beni bulacak yoksa benim mi onu bulmam gerekecek?? türünden soru işaretleri yüreğinizi, beyninizi bilfiil işgal edecek. bir umut diyeceksiniz, bir umut...

henüz bitmedi ama güzel kitap vesselam. (arada soluklanıyorum evet.)