echoes

cok bisi deil canim.sadece pink floyd’un inanilmaz sarkilarindan biri daha.yaklasik 25 dakika kadar aptallasirsiniz.etkisi de 1-2 saat kadar surer tahminim..

Overhead the albatross hangs motionless upon the air
And deep beneath the rolling waves in labyrinths of coral caves
The echo of a distant tide
Comes willowing across the sand
And everything is green and submarine
And no one showed us to the land
And no one knows the wheres or whys
But something stirs and
Something tries
And starts to climb towards the light
Strangers passing in the street
By chance two separate glances meet
And I am you and what I see is me
And do I take you by the hand
And lead you through the land
And help me understand the best I can
And no one calls us to the land
And no one crosses there alive
And no one speaks
And no one tries
And no one flies around the sun
And now this is the day you fall
Upon my waking eyes
Inviting and inciting me to rise
And through the window in the wall
Comes streamin in on sunlight wings
A million bright ambassadors of morning
And no one sings me lullabies
And no one makes me close my eyes
So I throw the windows wide
And call to you across the sky.

sarkinin baslangicindan sonuna kadar gecen,bir sarki icin oldukca uzun zaman zarfinda mal gibi onunuze bakar vaziyette kalakalmaniza neden olan enfes pink floyd eseri.

yukarıda havada asılı duruyor albatros
ve yuvarlanan dalgaların derinliklerinde
mercan kayalıkların labirentlerinde
uzak bir zamanın yankısı
kumsala vuruyor ağlamaklı
ve herşey yeşil ve denizin altında

ve kimse göstermedi bize karayı
ve kimse bilmiyordu nerede ya da neden olduğunu
fakat birşey kıpır kıpırdı ve birşey çabalıyor
ve başlıyordu ışığa doğru tırmanmaya

sokaktan geçen yabancılar
raslantıyla karşılaşır iki ayrı bakış
ve ben ’sen’im ve gördüğüm şeyse ’ben’
ve elinden tutuyorum seni
ve yol gösteriyorum karada
ve yardım ediyorsun bana daha iyi anlayabilmem için

ve kimse seslenmiyor bize ilerlememiz için
ve kimse kapatmaya zorlamıyor gözlerimizi
ve kimse konuşmuyor ve kimse çabalamıyor
ve kimse uçmuyor güneşin etrafında

her sabah açılan gözlerimin önüne geliyorsun capcanlı
çağırarak ve kışkırtarak beni kakmaya
ve duvarımdaki pencereden
içeri akıyor güneş ıığının kanatlarında
sabahın bir milyon parlak elçisi

ve kimse ninniler söylemiyor bana
ve kimse yumdurmuyor gözlerimi
ve ben de açıyorum pencerelerimi
ve sesleniyorum sana gökyüzü boyunca

uzunlugu ve muzikal yapisiyla kisiye surreal bir deneyim yasatan astral pf eseri.

pulse albümünde dinlenmesi vacipitir. müthiş bir eserdir.

dinlenip ölünesi pink floyd’un en iyi şarkısıdır.

muzik olarak atom heart mother ile benzerlikler gosteren, altina hem gilmore, hem waters hem de wright’in imzalarinin atilabilecegi nadir parcalarindandir.

bir yandan bu adamlarin kafasi normalken boyle bir sarki yazmalari uzerine boyle bir beste yaratmalari imkansiz gibi gelirken, bir yandan da pink floyd’un her biri muzik dahisi 5 efsanesini ( ) elinden ciktigi dusunulurse varligi kabul edilebilecek, insan ustu, prograsive musigin kutsal temel taslarindan bir tanesi.

doğmak için biraz geç kalmışım dedirtecek ve pink floyd atmosferini çok iyi yansıtan , psychedelic rock’ın zirvesi.