annesi babası boşanmis çocuklar

hiç kimsenin boşanmak için evlenmeyeceği gerçeğini kabul etmesi gereken çocuklardır. ebevyenleri de her normal insan gibi aslında evli kalmak üzere bir yola çıkmış ancak envai çeşit sıralanabilecek sebep ile, belki de sebepsiz yere bir ilişkiyi yürütememiş kişilerdir. her ilişkinin başına gelebilecek bir şeydir bir gün sona ermesi, çok da dava edilmemelidir aslında. ancak "çocuk aklı" ile bakıldığında işler malesef bu kadar net olmaz, bulanık ve kaygan bir zemin oluşturur ebevyen boşanması, çocuklar üzerinde de kalıcı hasara sebep olabilir. bu sebeple bence esas üzerine durulması gereken evlilik kurtarmak için çocuk yapmak mantığı ve bunun önüne geçilmesidir. nitekim o evliliklerdir ki sonu boşanma olmasa bile bitmiştir, ölmemiş sürünmektedir ve asıl sorunlu olanlardır.

ayrıca bir oportunist yaklaşım ile annesi babası boşanmış çocuklar:
1. çift maaş alan işçiler gibidir, 2 yerden harçlık alır
2. imkanlar doğru orantılı ise 2 kere tatil yapar
3. ayrılığın verdiği vicdan azabı sebebi ile daha fazla sevgi/ilgi gösteren ebevyenlere sahip olurlar (en azından bir tanesi muhakkak daha ilgili olur)
4. fırsatları değerlendirebilirse daha rahat olurlar (babamda kalıcam diye çıkıp sabahlara kadar alemlere akmak şeklinde) (bu maddenin iyi bişi olduğunu savunmuyorum)

kesin bir gerçek olan ise anne ve babası birlikte ve mutlu olan çocuklara göre ilişkilere bakışı farklı olan çocuklardır. "ayrılık gerçeği" ile tanışmışlardır bir kere..