anne özlemi

ben simdi buyudummu anne
kocaman adam mi oldum yani
o yuzdenmi dunya bu kadar yabanci
o yuzdenmi hayat bu derece insafsiz
insanlarda hirpaliyor beni fazlaca
tipki yasamak gibi
tipki buyumek gibi anne
artik yatagimi kendim topluyorum
saclarimida anne
camasirlarimi kendim yikiyorum
utuluyorum...
dolabimi duzeltiyorum...
cogu zaman aclik hissim deprestikce
senin gibi
sicacik corbalarin geliyor aklima
olsa simdi diyorum
anemin ellerinden


galiba ben buyudum anne
ve ogrendim ki yasamak cok zor
yureginde kocaman bir boslukla
uyanmak cok zor...

kurulmus saat alarmı da cildirtiyor beni su gunlerde
vurup kirasim geliyor bazen
bazen de tum camlari, kapilari
seni dusundugumde...

ben galiba koca adam oldum anne
senin deyiminle...

bakkaldan aksam yemegim icin ekmek aliyorum
sabahları sensiz uyanıyorum
dislerimi fircalayip,kahvatimi yapıyorum
demsiz cay ve simitle...
yatagima opucuksuz giriyorum
ve cok zor uyuyorum anne
yoklugunun guvensizligiyle...
ben galiba gercekten buyudum anne
ve anladim
kelebeginkinden de azmis meger
kollarındaki omrum
anne ;
ben galiba gercekten
öldüm!!!


boyle biseydir.