alkolik

olmamışlıklarının, başarısızlıklarının, haketmeden yaşadığına inandıklarının acısını şişelerden, kadehlerden çıkarmaya, şişeleri derdine ortak etmeye çalışandır.

yarım saat önce neşeli olduğu, yüzünden gülümseme eksik olmadığı halde şimdi bir sözünüze sinirlerirse televizyon radyo ne bulduysa camdan fırlatacak olandır.

misafirliğe gelen çocukların ürkek bakışlarına rağmen onları okşayıp seven, sırf onlar ürkmesin diye sakin kalmayı, onlar gidene kadar içmemeyi becerebilendir.

şarap havuzunda yüzme hayalini gerçekleştiremeden sıcak bir günde damar tıkanıklığına bağlı beyin kanamasından yitip gidendir. gidince her kötü anı unutulup ardından ağlanan kocadır, babadır, eniştedir.

en nihayetinde insandır ve zaafları otokontrolünü kaybetmesine izin verdi diye insanlıktan çıkmış sayılmayacak olandır. tü kaka denilmesi gereken en son kişidir ki yaşam-ölüm sınırında hissetmeden,uyuşuk bulunan birine hissettirebilmek, onu yeniden kazanabilmek mümkün olsun. zira her ölüm erkendir sözüne inat, bu çok erkendi be denen bir ölümün ardından, anne babamı götürüyorlar, izin verme nolur diyen bir ses duymak o alkolik denen adamın kucağından inmemiş bir çocuğun canını bir hayli acıtıyor.