acıyor

mutsuzluktan soz etmek istiyorum
dikey ve yatay mutsuzluktan
mukemmel mutsuzlugundan insansoyunun
sevgim aciyor

biz giz dolu bir sey yasadik
onlar da orada yasadilar
bir dagin carpikligini
bir sevinc sanarak

en basta mutsuzluk elbet
kasaba meyhanesi gibi
kahkahasi gun isigina vurup ta
otede beride yansimayan
yani birinin solgun bir gulden kaptigi frengi
oburunun bir kadindan aldigi verem
butun ishanlarinin tarihcesi
butun soz vermelerin tarihcesi
sevgim aciyor

yazik sevgime diyor birisi
guzel gozlu bir cocugun bile
o kadar korunmus bir yazi yoktu
ne denmelidir bilemiyorum
sevgim aciyor
gemiler gene gelip gidiyor
daglar kararip aydinlanacaklar
ve o kadar

tavrim bir seyi bulup cosmaktir
sonbahar geldi huzun
kis geldi kara huzun
ey en akilli kisisi dunyanin
bazen yaz ortasinda gunduzun
sevgim aciyor
kimi sevsem
kim beni sevse

eylul toparlandi gitti iste
ekim falan da gider bu gidisle
tarihe gomulen koca koca atlar
tarihe gomulur o kadar

(bkz: turgut uyar)